حرف دل دارد عزيز مرتضي، آن گُلِ نشکفته حال /با عليِ اصغر آن، شش ماهه که زد، بال بال

خوش به حالت اي علي آغوش مادر رفته اي /حسّ خود را با تبسم ها و اشکت گفته اي

خوش به حالت خنده ي باباي خود را ديده اي /از جمالِ حضرت عباس خنده چيده اي

در کنارت چون رقيه همدم و هم بازيت /بعد گريه مادرت هردم نموده نازيَت

خوش به حالت باعث لبخند مادر بوده اي /در ميان دست هاي مادرت آسوده اي

خود که ميداني چه بر روز من آمد پشتِ در /اي علي با کينه زد او پايِ خود را سمت در

ميخِ در پهلوي مادر را شکست و پاره کرد /ضربه ي آن پست، باباي مرا بيچاره کرد

بعد ضربه کنده شد در ،مادر من زيرِ در /در هجوم اشقيا ،شد ناله هايش بي ثمر

من ميان آن هجوم اشقيا پر پر شدم /اولين قرباني مولاي خود حيدر شدم

اي علي در حقّ ما ظلم و ستم بسيار شد /سهم مادر هاي ما بس خنده ي انظار شد

ناله هاي مادرم زهرا و مام تو رباب /کرده از اندوه، قلبِ نوکرانِ ما کباب

گشته آرام دلم ذکر و دم يا مهديِ اين نوکران /هر که باشد خادمش،باشد ميان عاشقان

اي که باشد افتخارت نوکري بچه هاي مرتضي /من شفيعت ميشوم، در خوف آن روزِ جزا

کوري چشم تمام دشمنان

من سيه پوش عزايِ محسنم

اين ندا مي آيد از صاحب زمان

من سيه پوش عزايِ محسنم

گوش جان دِه بر نوايِ آسمان

حق بگويد در عزايِ محسنم

تا ظهور و لحظه ي آن انتقام

ياد مسمار و عزايِ محسنم

عشق بر من ميدهد او بي امان

تا ابد من در هوايُ محسنم